مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها
انتهای صبر در اصل ابتدای زینب است چشم زهرا و علی وقف عزای زینب است گریه بر او هست گریه بر حسین و بر حسن مبدا گریه در عالم غصههای زینب است در غـدیر کـربـلا زینب امـامت میکند جلوه «مَن کُنتُ مولا» در ولای زینب است پـنج تن دلـدادۀ اویـند پس با این حساب اصلا این اهل کسا اهل کسای زینب است حق شفا را داده در تربت که این خاک شریف کیمیای عشق شد چون زیر پای زینب است کربلا را زینب از غربت برون آورده است پرچم سرخ حسینی در هوای زینب است نور خاک چادرش کافر مسلمان میکند عـزت اسـلام از یا ربـنای زیـنب است کوفه را با جمله «اِلّا جَمیلا»خاک کرد ابتـلای انـبـیا جـمعـاً بـلای زینب است دخـتر حـیـدر کجا و کـوچه و بـازارها مردن ما کمترین درک عزای زینب است |